پریدن رنگ از رخسار یحیی بن اکثم

یحیی بن اکثم چون  از روی هوس برای بی‌خبران فتوای خصوصی صادر می‌کند، همیشه در مقابل حقیقت رنگش آنی چون گچ سفید و اندکی بعد  قرمز رنگ می‌شود.

خس بی خاشاک قیاسی! ای چشم‌چران سیاسی! دمت را به ریش مأمون و گرز هارون گره زده‌ای و  روبه روی من هم، منم منم می‌کنی!

وقتی که مأمون از سایه اش می ترسد

اصالت در آفاق است و فقاهت در اندرون است.

ای شگفت زده ی مبهوت! سایه ‌ی آفاق همان تصویر درون است.

ای جبون ظنون! دیو بطن نون، محصول جبر  تقدیر خدا بر روی زمین است.

نهی مأمون از منکرات

ای بی‌ریشه!  اولادت را چرا به دیگران زورچپان می‌کنی؟

یک کلام با مأمون

وقت خداست.

یک کلام بگو عمر غلط کرد تا علی رخصتی برای خلوت با خدایش پیدا کند.