گفت و گوی مستقیم با خدای حسین (ع)

خدای حسین، من تو را باور کرده­‌ام.

lord of Hussein, I have believed in you rightly.

ببین کذّابان چگونه کلامت را وارونه کرده­­‌اند.

Look how the liars turned your word upside down.

ببین چگونه چهرۀ زیبایت را همچون باطن خویش، کریه نشان داده‌­اند.

Look how they showed your picturesque face as their inside self, hideous.

ابلهان را ببین که چگونه گردشان جمع شده‌­اند.

look at the fools of people how they have gathered around them.

عنترک­‌ها را ببین که چگونه چهره خود را بزک کرده و با نام تو مسخره­‌بازی می­‌کنند.

Look at the anthropoids how they embellish their faces and make fun with your name.

صدای موعظه‌­های آمیخته با خیال تقلیدوارشان مرا می‌آزارد.

The sound of sermons mixed with their imitative imagination drives me crazy.

چه کنم؟ من نه طاقت دیدن گرگ­‌های  پرتزویر را دارم، نه  می‌توانم خواهش­ گوسفندان گرسنه را تاب بیاورم. 

What to do?  No, I can tolerate to see these hypocrite wolves, Nor I can tolerate to hear the request of hungry sheeps.

مصلحت چیست؟ خدای حسین!

What is expediency? Lord of Hussein!