اندکی یونجه برای استران ابومسلم

دهان بسته، گوشت را نزدیک کن و حرف مرا خوب گوش کن!  ندای حق  در کلام موسی، از زبان یحیی یا اگر در سخن کوروش باشد، فقط نطق خدای یکتای دیروز و امروز است.

ای گرسنه! اگر مغز خندانت از یافتن کلم ناامید شده است، دلیل برای تاختن با شلّاق تیز منصور نمی شود.

ای صاحب یال خشن، تیمار مرا احساس کن و مراعات کن که دیار پاکان را با فضولاتت  یا با کثافات خارج شده از جمجمه‌ات آلوده نگردانی.

جوابی به ابومسلم خراسانی

نمی‌شناسمت؛ از اجدادت اندکی بگو!

از پیرایه ها، از تارهای ریش و دستاری که آویزانت است بگو.

از طاغوتیان بگو!

از هندوان یاغی، از چین و ماچین، از تاتاریان بگو!

از بغض‌ها، عقده‌ها، از غربت و توبیخ هایت برای من بگو!

از خبث مروانیان که می گویی، از حقد دوستانت با آل علی، از نسب‌نامه‌ات، از شیطنت و بدذاتی تبارت هم بگو.

بگو! بگو ...

ولی «نه تو با علی هستی، نه علی با توست»