ابلیس در بی‌خبری، در نظر سطحی‌گرایان گوساله‌ی سامری می‌سازد و تحقیرشان می‌کند. به تبع آن خوارشدگان و مستفرنگان نیز در راستای سواری گرفتن از بی‌کفایتان، مردمان را به وادی رقابت‌ها و سرپنجگی سگ‌ساری می‌کشانند، به امید آنکه گره‌های روانیشان با سرکوبی استعداد شایستگان نزار ارضاء شود. این چرخه در اثر مزدوری بزصفتان نالایق ادامه می یابد تا جایی که همزیستی ارزش‌های انسانی به بیشه‌ی حکمرانی زر و زور مبدل گردد.
گویی اهریمن، والاهمّتان را سدّی برابر افزودن بر شمار جیره‌خوارانش می‌بیند. ای بیهوده‌گویی که ریشه‌ات به نشستگاهت بسته است، بر خیز و ببین که مسندت چقدر ناپاک است.